ریزش موی سکهای ، علل و راههای درمان آن
نقش موها، روی زیبایی ظاهری بر کسی پوشیده نیست و اگر مشکلی برای موها پیش بیاید روی اعتمادبهنفسمان تاثیرگذار خواهد بود. به ویژه اینکه، برخی از مشکلات سلامت مو خیلی شایع هستند. مثلا حدود 147 میلیون نفر در جهان با بیماری ریزش موی سکهای (آلوپسی آره آتا) مبتلا هستند. اما شاید بپرسید علائم و نشانههای این بیماری چیست؟ و آیا از ابتلا به آلوپسی آره آتا میتوان پیشگیری کرد؟ برای پاسخ به این سوالات، در ادامه همراه مجله فروشگاه فیروز باشید.
ریزش موی سکهای
ریزش موی سکهای یک نوع بیماری پوستی است که در آن موهای فرد مبتلا، معمولاً به شکل لکهلکه ریزش میکنند و از آنجاییکه هر لکه شبیه به سکه است به آن ریزش موی سکهای گفته میشود. این ریزش معمولاً به صورت ناگهانی و در یک ناحیه خاص با حاشیه مشخصی رخ میدهد. معمولاً موها در این ناحیه پس از ۱۲ ماه و گاهی حتی کمتر مجدداً رشد میکنند، اما در برخی از موارد ممکن است مدت زمان ریزش و شدت آن بیشتر باشد. این بیماری میتواند به صورت طلاسی کل موهای سر و بدن ادامه یابد.
ریزش موی سکهای به عنوان یک بیماری خود ایمنی شناخته میشود، به این معنا که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلولهای خود بدن حمله میکند. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به فولیکولهای مو، به خصوص فولیکولهای مویی که در داخل پوست سر قرار دارند، حمله میکند. همچنین، ممکن است سیستم ایمنی به فولیکولهای مویی در مناطق دیگری از بدن مانند ابروها هم حمله کند و منجر به ریزش موهای آن مناطق شود.
آیا عوامل ژنتیکی تاثیری در بروز ریزش موی سکهای دارند؟
ریزش موی سکهای ممکن است ناشی از چندین عامل مختلف شود، از جمله وراثت، تغییرات هورمونی، بیماریها و عوارض جانبی برخی داروها. در واقع، عوامل ژنتیکی یک نقش مهم در ابتلا به این بیماری ایفا میکنند، به خصوص زمانی که ریزش موی سکهای در سن کمتر از ۳۰ سال رخ میدهد. حدود ۴۰ درصد افراد مبتلا به این بیماری، حداقل یکی از اعضای خانوادهشان نیز به طاسی سکهای دچار بودهاند.
علاوه بر این، برخی بیماریها میتوانند خطر ابتلا به ریزش موی سکهای را افزایش دهند. بین این بیماریها میتوان به آسم، تب یونجه، بیماریهای تیروئیدی، لک و پیس، کم خونی پرنیشیوز و سندروم داون اشاره کرد.
اگرچه در گذشته فرض میشد که استرس و فشار عصبی ممکن است عاملی در بروز طاسی سکهای باشد، اما تحقیقات اخیر این فرض را رد کردهاند.
بیشتر افرادی که از ریزش موی سکهای رنج میبرند، نخستین بار قبل از سن ۲۰ سالگی با این مشکل روبرو میشوند. عموماً موها پس از این ریزش دوباره رشد میکنند، اما احتمال بازگشت بیماری هم وجود دارد و ممکن است لکههای بی موی جدید در همان مناطقی که پیشتر ریزش داشتهاند، شکل بگیرند.
نشانههای ریزش موی سکهای
بیماری پوستوموی زیادی منجر به ریزش مو میشود، بنابراین باید تشیخص داد ریزش موها مرتبط به ریزش موی سکهای است یا نه. و نکته بعدب اینکه لازم توجه کنیم که نشانههای بیماری طاسی سکهای در هر فرد منحصر به فرد است. با وجود این، نشانههای مشترکی از این بیماری وجود دارد که شناختن و تشخیص آنها بهطور قابل توجهی مفید است. بهترین روش برای تشخیص این بیماری مراجعه به پزشک است.
نمونههایی از نشانههای بیماری طاسی سکهای عبارتند از:
- ایجاد لکههای کچلی کوچک و گرد (یا بیضی) در پوست سر، ریشها یا نواحی دیگری از بدن.
- ریزش و رشد مجدد مو به صورت همزمان در نواحی مختلف بدن.
- ریزش قابل توجه مو در طول یک دوره بسیار کوتاه.
- ریزش مو که اغلب به جای هر دو طرف، در یک طرف پوست سر اتفاق میافتد.
- موهایی شبیه به “علامت تعجب” که قسمت پایینی آنها باریکتر از قسمت بالایی است.
- ایجاد فرورفتگیها و لکههای ریز روی ناخنها.
نکات مهم در مورد ریزش موی سکهای
– ریزش موی سکهای معمولاً با بیماریهای پوستی همراه نیست که جوش، قرمزی، کهیر یا خارش شدید دارند.
– افراد مبتلا به این بیماری باید از تماس با نور مستقیم آفتاب بر روی پوست سر، گوشها و صورت خود پرهیز کنند.
– پوست بی مو نسبت به سرما حساستر است.
درمانهای متفاوت برای ریزش موی سکهای
– درمانهای مختلف وجود دارد که به مهار حملات سیستم ایمنی یا تحریک فولیکولهای مو کمک میکنند.
– شیوههای درمانی برای افراد با مقدار متفاوتی از ریزش مو، بسته به نوع طاسی سکهای و سن آنها متفاوت است.
– برای افرادی که کمتر از 50 درصد موهای خود را از دست دادهاند، روشهای خاص درمانی وجود دارد.
درمان بیماران با ریزش موی سکهای شدید
– برای افرادی که بیش از 50 درصد موی سر یا قسمتهای دیگر بدنشان را از دست دادهاند، پزشکان ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی تجویز کنند.
– هرچند، این داروها برای همه بیماران مؤثر نیستند و ممکن است نیاز به مشورت با پزشک داشته باشید.
– قبل از شروع هر درمان دارویی، مهم است که عوارض و فواید آن را با پزشک خود مورد بررسی قرار دهید.
درمانهای ریزش موی سکهآی
تزریق موضعی کورتیکواستروئیدها
– این روش درمانی رایجترین شیوه درمان بیماری طاسی سکهای است که با استفاده از سوزنهای بسیار کوچک، دارو به نواحی طاس تزریق میشود.
مزیتهای تزریق موضعی کورتیکواستروئیدها
– در صورت موفقیت آمیز بودن تزریق کورتیکواستروئیدها، حدود ۴ هفته پس از آخرین تزریق، رشد موها رخ میدهد.
– تاکنون، عوارض جانبی اندکی از این روش درمانی مشاهده شده است.
معایب تزریق موضعی کورتیکواستروئیدها
– تزریق کورتیکواستروئیدها، مانند سایر روشهای درمانی برای ریزش موی سکهای، منجر به جلوگیری از ریزش مو در نواحی جدید سر نمیشود.
– این درمان ممکن است با ایجاد حفرههای کوچک روی پوست به عوارضی همچون تحریک پوستی منجر شود؛ با این حال، این حفرهها با گذر زمان به طور طبیعی محو میشوند.
– در حین تزریق، بیماران ممکن است احساس درد یا سوزش کوچکی را تجربه کنند که معمولاً پس از ترک محل تزریق کاملاً برطرف میشود.
درمان با استفاده از ماینوکسیدیل
در روش درمانی با استفاده از ماینوکسیدیل موضعی، شامپو یا محلول این دارو روی پوست سر، ابرو و ریش استفاده میشود.
مزیتها
– اگر مصرف ماینوکسیدیل موضعی منجر به رشد کامل موها شود، درمان میتواند متوقف شود.
– استفاده از این دارو بسیار آسان است و عوارض جانبی اندکی دارد.
معایب
– مصرف ماینوکسیدیل موضعی به تنهایی در درمان افراد مبتلا به ریزش موی شدید ممکن است موثر نباشد.
درمان با استفاده از کورتیکواستروئید
استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی یکی از راههای درمانی برای بیماری طاسی سکهای است که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. این داروها به کاهش التهاب در اطراف فولیکول مو کمک میکنند و در اشکال مختلفی مانند محلول، لوسیون، فوم، کرم یا پماد در دسترس هستند.
مزیتها
– بر اساس مطالعات، استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی میتواند ریزش مو را کاهش دهد.
– با استفاده از نسخههای قوی این داروها، موها میتوانند بهبود یابند و تا 25 درصد آنها دوباره رشد کنند.
– مناسب برای درمان کودکان مبتلا به ریزش موی سکهای است.
معایب
– تاثیر کورتیکواستروئیدهای موضعی به جذب آن در پوست سر بستگی دارد.
اولین دیدگاه را ثبت کنید